Killing Fields, Angkor Wat & Sihanoukville

Vrijdag 21 maart

Vandaag een rustig ontbijtje met z'n drietjes. Rodney, de praatgrage vrouwonvriendelijke Ier, was al lekker naar Siem Reap vertrokken! Wat een rust :) Nadat Harry zijn ticket naar Bangkok geregeld had vertrokken wij met (inmiddels) onze vaste tuktuk-er naar de Killing Fields in Phnom Penh.
Op de weg erheen waren we nog in een beste stemming en lieten we heel Phnom Penh meegenieten van onze beste Nederlandse top hits, de overige tuktuk ritjes vandaag waren heel wat minder uitbundig....
Na de Killing Fields bezocht te hebben en daarna het museum stond het huilen je nader dan het lachen.

De Killing Fields zijn een overblijfsel van het Khmer Rouge Regime, waar onder leiding van Pot Pol tussen 1975 en 1979 17000 mensen zijn uitgemoord. Pot Pol vond steden slecht evenals intellectuelen; veel mensen en hele families werden geëxecuteerd zonder echte reden of voor lichte vergrijpen. Het Killing Field wat wij hebben bezocht is een grote boomgaard net buiten Phnom Penh waar de gevangenen van Tuol Sleng (toen een gevangenis, nu een museum) naar toe werden gebracht om vermoord te worden. Het eerste wat we zagen is een hoog gebouw volledig gevuld met schedels. Je krijgt er de kiebels van, helemaal als je bij de verschillende etages de leeftijden van de slachtoffers ziet staan... ook kinderen ontkwamen niet aan dit regime.
Nog bedroefder wordt je als je leest over de manier waarop de mensen werden omgebracht; Om kogels te sparen sloegen de Rode Khmer kinderen dood door ze tegen bomen aan te slingeren of bij ouderen door hun hoofden met de achterkant van geweren in te slaan. Ook doodbloeden werd veel toegepast....

Na de graven, de verschrikkelijke bomen en botjes overal gingen we diep geschokt door naar het Tuol Sleng museum. We konden gewoon niet geloven dat dit nog zo kort geleden is gebeurd en dat ondanks al die narigheid de Cambodjanen zo'n vreselijk aardig en vrolijk volk zijn.
Het museum was natuurlijk weer heel schokkend. Je zag alle cellen, martelkamers en als klap op de vuurpijl; kamers vol met foto's van alle mannen, vrouwen en kinderen die tijdens het regime zijn omgebracht. Buiten het museum hangen nog bordjes met verboden te lachen, maar er is geen mens ter wereld die het daar in zijn hoofd haalt om te gaan lachen. Het had op ons alledrie heel veel indruk gemaakt, en we hebben de hele dag bijna nergens anders meer over gepraat of aan gedacht.

Als laatste zouden we vandaag het Royal Palace gaan bezoeken, dit was echter dicht voor reguliere bezoekers, only VIP's allowed. Dus langs de rivier terug gereden naar het guesthouse en ons hier nog wat uurtjes vermaakt. De buurtkindertjes kwamen weer op bezoek en na een rustig avondje zijn we lekker vroeg naar bed gegaan.

Zaterdag 22 maart

Vandaag de aftocht naar Siem Reap, weer up north in Cambodja. We wilden voor het vertrek van de bus om half 1 nog even snel naar het winkelcentrum van 2 dagen geleden. De tuktuk driver wist wel waar het was zei hij... Het verkeer van Phnom Penh was een gekkenhuis en het duurde maar en het duurde maar, brommertjes werden aangereden door auto's, getoeter overal, om uiteindelijk uit te komen bij een of ander hotel wat wij dus helemaal niet bedoelden.... fijn! De tijd begon te tikken en dus maar heel snel terug naar het guesthouse, tassen pakken en snel naar de bus. We waren gelukkig op tijd en het was ongelovelijk maar waar, we zaten in Azie in een bus die niet helemaal vol zat :D We konden dus allemaal heel riant zitten en dit maakte de rit heel wat aangenamer :) De rit duurde 6 uur en was goed te doen, de 1e stop maakte het nog wat leuker aangezien daar allemaal vrouwen liepen met manden met gebakken spinnen! En echt geen kleine spinnetjes, echte zwarte joekels. 1 vrouw had zelfs nog 1 levende zwarte vriend over haar borst heen lopen...Yikes!! Mijn fotocamera zat in de bus en de chauffeur was nergens te bekennen, dus helaas geen bewijs... bummer!

Om 7 uur kwamen we aan in Siem Reap en wat we toen meemaakten was echt ongelovelijk. We hebben al eerder een druk en enthousiast onthaal gehad maar dit spande de kroon. Al in de bus zagen we een meute zich om de bus heen vormen. 20 tot 30 mannen wildschreeuwend en met folders van guesthouses wapperend! Eentje had zelfs onze namen op een bordje! Eenmaal uit de bus werd je letterlijk omringt door allemaal mannen en Harry, Fem en ik konden niet eens meer naar elkaar toe komen. 10 blaadjes voor je neus, in elk oor geschreeuw en gehijg! Je werd er bijna bang van! Harry werd echt aan zijn armen getrokken, en Fem der tas lag al bijna in en tuktuk... it was madness :D
Toch maar die ene met ons naambordje gekozen en als een dolle weg uit die waanzin. Eenmaal in de tuktuk konden we weer ademhalen en kwamen we niet meer bij van het lachen. Oooo zoo voelt het dus om een ster te zijn haha... nou wij bedanken :D

Met de tuktuk-er gelijk de trip naar Angkor Wat geregeld voor morgenochtend 5 uur!! En snel lekker slapen.

Zondag 23 maart

Lekker slapen lukte ons niet echt, en half 5 de wekker was ook wel heel erg vroeg! Maar het was voor het goede doel... we zouden het boegbeeld van Cambodja gaan bezichtigen, de Angkor Wat, en dat met zonsopkomst :)
De Angkor tempels waren prachtig en zeker met de opkomende zon erachter. Samen met vele andere 100-en mensen (en dat zo vroeg :)) zaten we klaar met onze camera om weer wat pronkstukken te schieten!! Wij waren tevreden en na de 1e hoofdtempel bracht de tuktuk-er ons nog naar vele andere mooie tempels.
Het leukste van de dag was echter toch wel onze eigen Geer en Goor... Harry! Na de 2e tempel vond hij alles toch wel heel erg hetzelfde en vond het wel weer mooi geweest :D We moesten hem bijna de tuktuk uitslepen... Hij had er de kracht niet meer voor! Fem en ik kwamen niet meer bij... en we dachten nog wel dat wij af en toe zeurs waren...:D
Het was zo vroeg op de ochtend ook wel al stervensheet en de hordes kinderverkopertjes om ons heen begonnen ook wel te irriteren. Dus na 5 super leuke uurtjes in Angkor Wat was het wel weer welletjes en gingen we weer op huis aan!

Dankzij het vroege opstaan waren we echt helemaal gesloopt en echt veel actiefs hebben we niet meer uit onze jeugdige :P lijfjes kunnen krijgen!
Harry heeft verder bijna de hele dag geslapen en Fem 2 uurtjes... ik wilde wel even een bikkel zijn en wakker blijven. Dit mocht ik echter 's avonds bezuren want na 10 spelletjes chinees pokeren en 2 flessen witte wijn waren mijn beide maatjes nog steeds niet moe... hehe lekkah! Het werd een lange dag, rond half 2 lagen we in bed :D

Maandag 24 Maart:

Vandaag maar even flink uitgeslapen! Harry vertrekt vanmiddag naar Bangkok, maar eerst nog even aangifte doen vanwege zijn beroving in Laos. Wij hadden met hem afgesproken in (het enige) aircocafe van de stad. Dat 'even' aangifte doen was toch wat lastiger dan ie dacht; zijn indianen verhaal over de tuk-tuk driver die langs kwam racen en hangend uit zijn tuk-tuk Harry's tas greep en weg scheurde hadden Maart en ik 'm afgeraden .. was niet echt geloofwaardig aangezien de tuk-tuk drivers hier erg goed van vertrouwen zijn en ook nog heel betrouwbaar ook.
Dus zijn nieuwe verhaal was dat zijn tas was gestolen terwijl we wat aan het drinken waren. De politie was streng voor hem en gaf hem een flink kruisverhoor, uiteindelijk kwam ie zwetend de blue pumpkin in en had hij nog niet het papiertje waar hij voor ging, balen! Even snel wat gegeten en toen terug naar het hotel om zijn tas te pakken.
Hij had de tuk-tukker van gisteren al 4 dollar betaald om hem vanmiddag naar het vliegveld te brengen. En een kwartier voor tijd stond hij er.. (Betrouwbare tuk-tukkers ;))

Wij hadden besloten dat het wel eens tijd was om een keertje paard te gaan rijden op onze trip. We hebben tot nu toe erg weinig paarden gezien hier, onze chauffeur blijkbaar ook want bij het zien van de paarden begon hij spontaan te hinniken :D
We konden een uur ritje maken met z'n tweetjes en de instructrice, een duitse vrouw, die nog langer was dan wij. De Cambodiaanse paardjes zijn erg klein dus het zag er wel een beetje zielig uit.
We reden langs huisjes waar de kinderen wel 50 keer 'hallooooo' roepen en blijven zwaaien tot je uit beeld bent. En we reden vooral veel over droge velden waar koeien stonden, die iets minder enthousiast waren dan de kinderen. Meestal waren ze erg bang en rende zeg hard weg, de kalfjes liepen nieuwsgierig een stukje mee en er was een dolle stier waarvan we blij waren dat die stevig vast zat aan een touw.
Het was erg leuk, daarna was het alleen ietsjes minder.. aangezien we een uur lang hebben gehobbeld op een zadel dat niet veel zachter was dan een baksteen en we lekkere luchtige (--> dun!) broeken droegen, BeurzZ :D

Dinsdag 25 Maart:

Een busreis van 10 uur stond op ons te wachten naar Sihanoukville, een kustplaats in Cambodja.
De minivan haalde ons op om half 7, we werden we naar een bureautje gebracht waar een bus kwam deze bracht ons naar de uiteindelijke bus die om kwart voor acht vertrok uit Siem Reap.
Het was een prima busreis, na de busreis van 4000 islands naar Phnom Penh kan het alleen maar luxer, en na het welkomscommitee van Siem Reap kan het alleen nog maar gemoedelijker worden. Toen we in Sihanoukville uitstapte stond er wel weer een gretig welkomstcommiteetje klaar maar deze vonden we best relaxed. Er werd ons aangeboden om op een motorbike te gaan en dan bij een paar guesthouses te gaan kijken. Onze rugtassen (inmiddels gewicht & formaat van een flinke smiegel) werden tussen de benen van onze chauffeurs gepropt en wij konden lekker achterop zitten. Na het bezoeken van 3 guesthouses die niet echt in de smaak vielen en al meerdere malen gevraagd te hebben om Diamond guesthouse werden we eindelijk gebracht naar het lonely planet guesthouse. De prijs, 1 Dollar pp, was zonder aankondiging verdubbeld maar het guesthouse zag er prima uit en we waren al lang blij dat ze ondanks de wapperende sliertjes van onze grote tassen overeind waren gebleven.
We hebben op het strand avond gegeten, en ook hier ziet het er weer erg gezellig uit.

Woensdag 26 Maart:

Zooow eindelijk weer een strand dagje :D
Het Cambodiaanse strand is goedgekeurd! Er ligt wel veel aangespoeld vuil en er zwemmen kwalletjes rond maar daartegenover staat dat we op heerlijk zachte strandbedden kunnen liggen en de wind lekker hard waait. Ook hier is de zee weer erg warm en ook hier kan de zon Maart weer omtoveren tot een kreeft!
Om mee te doen aan de Aziatische gewoonte stappen we met z'n tweeen achter op één brommertje .. past precies ;) Als we helemaal bij willen horen zouden we net als de Cambodiaanse vrouwen een pyama aan moeten trekken en om de 2 minuten een flinke roggel moeten neerkwatten maar zover zijn we dan nog net niet.
We gaan eten bij een ander stuk strand waar de jongen van de bediening onze boy-friend wil zijn en niet lijkt te begrijpen dat het best ongemakkelijk eet wanneer je naast het tafeltje blijft staan staren.
Terug nemen Maart en ik ieder een eigen motorbike-taxi, mijn chauffeur verteld hondertuit over zijn vriendin in Nederland, het lijkt een prettig ritje totdat ik naar de heldere sterrenhemel kijk en ik merk dat de druppels op mijn gezicht niet uit de hemel zijn gekomen ... :D